مصاحبه ی بهنام دارایی زاده با من که حول این پرسشها شکل گرفته است:
ان.جی.اوها یا سازمان‌های غیردولتی که در زمینه حقوق «کودکان کار و خیابان» در ایران فعال‌اند، چگونه عمل می‌کنند؟ آیا این سازمان‌ها، توانایی این را دارند که به واقع مستقل از دولت کار کنند؟ نقش و کارکرد خیریه‌های سنتی در این میانه کجاست و حضور فعالانی که نگاه سیاسی یا ریشه‌ای‌تری به مسائل دارند چه تاثیری می‌گذارد؟ آیا می‌توان اساساً از نگاه سیاسی اجتناب کرد؟ دولت و ساختار قدرت چه نگاهی به فعالان این عرصه‌ها دارد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر